یک عروسک کوچک شیرین و جالب توجه که توسط زنبورها ساخته شده است - بسیار زیبا به نظر می رسد ، و شاید کمی کثیف باشد ، اما آیا این امر به جلوگیری از عفونت کمک می کند ؟ شاید. اکسیر قدیمی ممکن است در واقع یک داروی مدرن برای بهبود زخم باشد ، زیرا آنتی بیوتیک ها توانایی کنترل عفونت هایی را که مشاهده می کنیم کمتر می شوند.

ویلیام ریول / دورلینگ کیندرسلی / گتی ایماژ 

چه کسی فکر کرد که از عسل روی زخم ها استفاده کند؟

از دوران باستان از مصر تا چین گرفته تا یونان تا خاورمیانه از عسل استفاده می شده است. از این دارو برای درمان گلو درد ، بلکه گاهی اوقات ، زخم نیز استفاده می شد. امروزه از هر مکانی از سانفرانسیسکو تا شمال نیجریه استفاده می شود. 

با این حال ، عسل همیشه در مراقبت از زخم مفید شناخته نشده است. در گذشته به عنوان یک داروی طبیعی با ارزش کمی دیده می شد. برای سالها ، این بخشی از عمل استاندارد پزشکی نبود. عسل استریل از اوایل سال 1999 در استرالیا و باند با عسل از سال 2004 در انگلیس مجوز استفاده گرفت. تجارت عسل پزشکی اکنون برای برخی از شرکت ها میلیون ها دلار ارزش دارد.

آیا واقعاً عسل کار می کند؟

شواهد فزاینده ای وجود دارد که نشان می دهد عسل وقتی روی زخم قرار می گیرد به بهبود زخم کمک می کند. بسیاری از پزشکان از آن در مراکز درمانی مستقر استفاده می کنند. با این وجود ، با توجه به انواع مختلف زخم ها ، جمع آوری شواهد و انجام آزمایشات بالینی مورد نیاز برای ارزیابی عسل در همه این شرایط مختلف دشوار است.

Cochrane Review ، یک گروه مهم بررسی مستقل ، گزارش می دهد: "به نظر می رسد عسل سوختگی ضخامت جزئی را سریعتر از درمان معمولی بهبود می بخشد (که شامل فیلم پلی اورتان ، گاز پارافین ، گاز آغشته به سوفرامایسین ، پارچه استریل و در معرض سوختگی قرار گرفتن در معرض سوختگی) و پست آلوده زخم های جراحی سریعتر از داروهای ضد عفونی کننده و گاز است. " این بدان معنی است که هنگامی که چندین مطالعه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت ، متخصصان Cochrane Review می گویند که عسل برای برخی از انواع سوختگی مفید است ، حتی بهتر از برخی از درمان های معمول ، و زخم های بعد از عمل با عسل سریعتر از گاز و ضد عفونی کننده های معمولی بهبود می یابند.

انواع عسل استفاده شده

انواع خاصی از عسل وجود دارد که بیشتر از بقیه برای ترمیم زخم استفاده می شود. هنوز تحقیق در حال انجام است تا مشخص شود چه چیزی بهترین نتیجه را دارد. عسل باید عسل درجه پزشکی باشد تا از نگرانی در داشتن باکتری یا مواد افزودنی دیگر یا مواد حساسیت زای اضافی در آن جلوگیری شود. بسیاری از آنها از عسل درجه پزشکی استفاده می کنند که از عسل Leptospermum مانند عسل بوته مانوکا و ژله تهیه می شود.

گرچه عسل از رشد باکتری ها پشتیبانی نمی کند اما حاوی هاگ است. این هاگ ها می توانند در باکتری هایی جوانه بزنند که می توانند باعث بیماری هایی مانند  بوتولیسم شوند ، که ما نمی خواهیم. بوتولیسم نیز به همین دلیل است که به والدین گفته می شود عزیزان خود را شیر ندهند. عسل با درجه پزشکی تحت درمان قرار می گیرد (یا تحت تابش قرار می گیرد) تا اطمینان حاصل شود که هیچ هاگ وجود ندارد و همچنین اطمینان حاصل شود که هیچ عامل ایجاد کننده بیماری دیگری وجود ندارد.

شما همچنین عسل شیرین و بدون پوشش را که مگس ها یا حشرات را به سمت زخم جذب می کند ، نمی خواهید ، بنابراین استفاده از بانداژ با عسل درجه پزشکی و ژل های آماده شده که شامل عسل درجه پزشکی باشد راه حل است.

آیا عسل درجه پزشکی خوراکی است؟

عسل مورد بحث در اینجا برای قرار دادن زخم ها است ، نه برای خوردن. عسل دارای قند است و مقادیر بالای قند برای درمان عفونت ها ، به ویژه در بیماران دیابتی مفید نیست .

چگونه کار می کند

باکتری ها در عسل رشد خوبی ندارند. این یکی از دلایلی است که عسل می تواند برای زخم ها مفید باشد. به نوعی عسل باکتریها را دود می کند. این دلایل زیادی دارد.

• عسل به خصوص مرطوب نیست. این ماده حاوی آب بسیار کمی است که باکتری برای رشد به آن احتیاج دارد.
• عسل همچنین حاوی پراکسید هیدروژن (H2O2) است که به مبارزه با باکتری ها کمک می کند. این بدان دلیل است که زنبورهای عسل شهد را می بلعند و در معده آنها یک آنزیم (گلوکز اکسیداز) وجود دارد که از شهد H2O2 (و اسید گلوکونیک) می سازد ، سپس زنبورهای عسل مجدداً قارچ می کنند و در نهایت به عسلی که ما استفاده می کنیم تبدیل می شوند. 
• عسل نیز بسیار اسیدی است. pH آن در حدود 3.9 است (گاهی اوقات کمتر ، گاهی بیشتر ، اما همیشه خیلی کمتر از 7.0 ، نقطه برش برای اینکه مقداری اساسی باشد به جای اسیدی).

این نیز یک ترکیب عالی است زیرا خیلی قوی نیست. H2O2 صاف برای زخم بسیار قوی است و به بافت بهبودی آسیب می رساند. یک ماده خیلی اسیدی همچنین به بافت جوان و در حال رشد آسیب می رساند. 

عسل در زخم ها چگونه استفاده می شود

اولین چیز ، برای هرگونه سوختگی یا زخمی که ممکن است جدی ، بدتر یا بهبودی کافی کافی نداشته باشد ، به دنبال کمک پزشکی حرفه ای باشید. به همین دلیل است:

• سوختگی می تواند جدی تر از آنچه به نظر می رسد باشد. سوختگی هایی که خیلی صدمه نمی بینند می توانند آسیب رسان ترین باشند.
• اگر زخم آلوده یا بسیار کثیفی دارید ، ممکن است نیاز به جراحی ، از بین بردن دست توسط متخصص پزشکی و / یا آنتی بیوتیک داشته باشید. بهتر است صبر نکنید و عسل نمی تواند جایگزین این شود.
• بخیه نیز ممکن است لازم باشد. در صورت نیاز ، به دلیل خطر عفونت ، زخم باید زود ببندد. انجام این کار در عرض چند ساعت و قطعاً در همان روز مهم است.
• زخم سوراخ شده ، مانند گزش از دندان های برش بلند گربه یا از پا روی ناخن ، شاید جدی تر از آنچه به نظر می رسد. شما ممکن است نیاز به درمان بیشتر داشته باشید - آنتی بیوتیک ، تزریق کزاز ، دبریدیم یا حذف مواد خارجی که نمی توانید ببینید.
• مهم است که یک زخم کاملاً تمیز شود. اگر مواد خارجی در زخم قرار دارد ، مهم است که برای تمیز کردن این زخم کمک بگیرید. 
• در صورت دیابت یا نقص ایمنی ، زخم ها نیز می توانند جدی تر شوند.
• در صورت به روز نبودن کزاز خود را فراموش نکنید. اگر زخم کثیف یا جدی دارید ، در 5 سال گذشته واکسن زده اید یا نه.
 

زخم ها را تمیز نگه دارید. با یک متخصص پزشکی در مورد چگونگی انجام این کار صحبت کنید. همچنین مهم است که زخم ها خشک نشوند. باندها می توانند بدون خشک شدن بیش از حد آنها را مرطوب نگه دارند و یک متخصص بهداشت می تواند در این مورد کمک کند. همچنین برای کمک به زخم ها ، مانند سوختگی ، که می تواند سفت شود و ممکن است به کمک نیاز داشته باشد تا بافت منقبض نشده و در اثر التیام بیش از حد سفت نشود ، کمک کند.

همچنین استفاده از موارد احتیاطی هنگام دست زدن به زخم ها مهم است. شما نمی خواهید باکتری ها یا سایر میکروب ها را از طریق دست یا حتی دستکش یا بانداژ وارد زخم کنید. همچنین نمی خواهید زخمی به شما آلوده شود. هنگام دست زدن به هرگونه زخم باز ، خون یا مایعات دیگر از بدن ، از احتیاط های جهانی برای جلوگیری از هرگونه خطر ابتلا به هر نوع بیماری زای عفونی استفاده کنید. این به معنای استفاده از دستکش هنگام دست زدن به هر نوع مایعات بدن یا زخم باز است.

ممکن است زخم ها به آنتی بیوتیک نیاز داشته باشند. اگر زخم دچار چرک ، ترشحات جدید ، آبسه ، قرمزی یا درد جدید در اطراف لبه های زخم شود ، دیر بهبود می یابد یا علائم یا نشانه های مهم دیگری وجود دارد ، ممکن است به درمان بیشتر زخم نیاز داشته باشید. این ممکن است به معنای از بین رفتن توسط یک متخصص پزشکی یا آنتی بیوتیک یا سایر روش های درمانی باشد.

حتی اگر در بیمارستان به دنبال مراقبت باشید ، باز هم ممکن است با عسل معالجه شوید. بسیاری از مراکز درمانی در سراسر جهان از عسل به عنوان بخشی از مراقبت از زخم خود استفاده می کنند. می توانید در این مورد با متخصص بهداشت خود صحبت کنید.

همه این گفته ها زخم های ساده را می توان با پانسمان عسلی طبی معالجه کرد که در بسیاری از داروخانه ها و فروشگاه های ایالات متحده آمریکا و جاهای دیگر بدون نسخه می فروشند. ممکن است عسل از قبل روی باند باشد یا ژل حاوی عسل با درجه پزشکی مستقیماً روی زخم قرار گیرد.

انواع زخم های درمان شده

عسل پزشکی در انواع مختلفی از زخم ها استفاده شده است:

• زخم به دلیل ضربه و آسیب دیدگی. این می تواند برش یا خراش ساده باشد.
• زخم ناشی از سوختگی.
• برخی از زخم ها زخم فشار نامیده می شوند که می توانند هنگام خوابیدن در رختخواب ، برای مدت طولانی حرکت نکرده و حرکت نکنند. این می تواند هنگامی اتفاق بیفتد که کسی بسیار بیمار باشد (مانند یک بخش مراقبت های ویژه) ، فلج ، سالخورده و یا در غیر اینصورت ناتوان باشد (مثلاً تحت تأثیر).
• زخم های دیگری که وقتی جریان خون خوب نیست ، به خصوص در پاها و به خصوص در افراد مسن و در بعضی موارد ، سیگاری ها ایجاد می شود. این می تواند شامل زخم های استاز وریدی و زخم های نارسایی شریانی باشد.
• زخم هایی که در افراد دیابتی مخصوصاً روی پا ایجاد می شود . این اتفاق می افتد به ویژه هنگامی که مبتلایان به دیابت آسیب عصبی دارند و آسیب خفیف (مانند جوراب مچاله شده) احساس نمی کنند ، که منجر به بهبودی زخم می شود.

مبارزه با مقاومت ضد میکروبی

سو مدیریت و استفاده بیش از حد از آنتی بیوتیک ها به یک مشکل پیش رو منجر شده است - ما در حال تمام شدن آنتی بیوتیک های مورد نیاز برای درمان عفونت هستیم. آن دسته از عفونت هایی که زمانی به آنتی بیوتیک ها پاسخ می دادند اکنون "گوی عسل" خودشان هستند. باکتری ها اهمیتی نمی دهند. آنها در مقابل آنتی بیوتیک ها رشد می کنند .

این اتفاق تا حدی رخ داد ، زیرا ما اغلب آنتی بیوتیک ها را که نیازی به آن نداریم استفاده می کنیم. بسیاری "برای هر مورد" آنتی بیوتیک مصرف کردند. آنها ممکن است برای جلوگیری از عفونت ایجاد نشده آنتی بیوتیک مصرف کرده باشند. آنها ممکن است آنتی بیوتیک مصرف کنند که فکر کردند به عفونت مبتلا هستند اما این کار را نکردند. با وجود زخم ، تشخیص عفونت وجود دارد ، بنابراین استفاده از آن دشوار است

عسل فرصتی برای درمان عفونت ها ، چه مقاوم و چه مقاوم در برابر آنتی بیوتیک ها ، فراهم می کند. باکتری هایی که در برابر آنتی بیوتیک ها مقاوم هستند بندرت "Super Bugs" هستند. به ندرت از هر باکتری قدرتمندتر هستند و در واقع گاهی ضعیف ترند. فقط این اشکالات مقاوم به آنتی بیوتیک ها پاسخ نمی دهند. عسل به آنتی بیوتیک ها اعتماد نمی کند بنابراین می تواند به روش خود به جلوگیری از باکتری کمک کند.

این همانند سایر روشهای درمانی جدید اما قدیمی است که با نزدیک شدن به دوران پس از آنتی بیوتیک ، در حال کشف مجدد آن هستیم. فاژها (یا ویروس هایی که باکتری ها را آلوده می کنند) قبل از کشف آنتی بیوتیک ها استفاده می شدند و به طور فزاینده ای به عنوان وسیله جدیدی برای مبارزه با باکتری ها مورد بررسی قرار می گیرند ، در صورت عدم کار آنتی بیوتیک ها این امر در مورد درمان های مختلف آنتی بادی نیز صادق است. ممکن است که انواع بیشتری از روش های درمانی که زمانی جایگزین یا رایگان در نظر گرفته می شدند ، برای مبارزه با باکتری ها مهم و مهم شوند ، زیرا با آنتی بیوتیک هایی که به آنها اعتماد کرده ایم ، توانایی مبارزه با اشکالات را از دست می دهیم.

چند وقت یکبار به استفاده از عسل در پانسمان زخم فکر کرده اید؟ هرگز؟ در طی بیست سال مراقبت از زخم ، عسل همیشه چیزی بود که می توان از آن استفاده کرد - گاهی به خودی خود روی زخم ، یا گاهی اوقات با سایر مواد پانسمان که روی زخم استفاده می شود.

اگر روز به روز بمانید ، مطمئناً از قالب های مختلف پانسمان موجود در بازار که حاوی عسل مانوکا هستند ، آگاه هستید.

خواص مفید عسل

عسل مانوکا از نیوزیلند است و عسل خوبی است ، اما می تواند بسیار گران باشد و بر اساس تجربه من ، ممکن است تنها عسلی نباشد که بر روی زخم ها تأثیر بگذارد. از تحقیقات انجام شده بر روی عسل مانوکا ، ما چیزهای زیادی در مورد میزان ضد باکتری بودن عسل و اینکه حتی می تواند در برابر MRSA نیز مثر باشد ، آموخته ایم. عسل چگونه کار می کند؟ پنج روش وجود دارد که عسل می تواند میکروب ها را از بین ببرد. قوی ترین راه با ترکیبی از پراکسید هیدروژن و پلی فنول است که سلول باکتریایی و تخریب DNA را اکسید می کند. سپس متیل گلیوکسال (MGO) وجود دارد ، یک آنتی باکتریال است که فقط در عسل مانوکا وجود دارد. سپس ، عسل دارای pH کم 3.5 است که اجازه رشد باکتری را نمی دهد و عسل دارای قند زیادی است ، بنابراین آب کمی وجود دارد ، به علاوه عسل رطوبت ساز است و رطوبت را جذب می کند. راه پنجم ، اخیراً کشف شده ، دفنسین 1 مشتق شده از زنبور عسل است ،

معرفی عسل در تمرین مراقبت از زخم

اگر تصمیم دارید عسل را در عمل خود وارد کنید ، نمی خواهید از عسل خریداری شده در فروشگاه استفاده کنید. من توصیه می کنم از عسل خام تولید شده در منطقه محل کار خود استفاده کنید. برای ما در سینسیناتی ، ما عسل خام را از یک مزرعه ارگانیک واقع در شمال شهر خود خریداری کردیم ، بنابراین برای بیماران اوهایو عسل اوهایو خام تهیه می کردیم. این منطقی است ، زیرا عسل در سراسر جهان استفاده می شود و قرن ها است که استفاده می شود. افراد در هر مکان از عسل محل زندگی خود استفاده می کنند. یک بار من در یک پناهگاه بی خانمان در مرکز سین سیناتی مشغول معالجه یک بیمار بودم و به او عسل زخمش را ارائه دادم. او هیجان زده شد زیرا وقتی در خارج از کشور مشغول خدمت بود در آنجا با عسل معالجه شده بود ، بنابراین خوشحال شد که این جراحی را برای زخم خود در اینجا انجام می دهد. هفته بعد از او پرسیدم که عسل او کجاست و او گفت: "اوه ، من آن را خوردم »- یک مزیت جانبی عسل است که با سایر روش های درمان زخم نمی توانید بدست آورید. در دفتر کارمان ، هم عسل اوهایو و هم عسل مانوکا را در ظرف نگه داشتیم. معمولاً ما از عسل اوهایو استفاده می کردیم ، اما گاهی اوقات مانوکا به نظر مناسبتر می آمد ، زیرا بسیار ضخیم تر و قوی تر است ، اما هر دو عسل از تجربه من به خوبی کار می کردند. عسل مانوکا ده برابر گرانتر از عسل اوهایو بود.

بنابراین عسل یک افزودنی فوق العاده است که به راحتی به زره پوش درمان زخم شما اضافه می شود. اگر فکر می کردیم عفونت داریم همیشه از آن استفاده می کردیم. بیماران عاشق عسل هستند. بسیاری از آنها با استفاده از عسل وارد خواهند شد. آنها آن را دوست دارند زیرا "طبیعی" است و همینطور هم هست. برای استفاده از آن ، فقط مقداری روی پانسمان خود قرار می دهید که روی زخم می رود. زیاد استفاده نکنید وگرنه غرق در عسل خواهید شد. این پانسمان هر چند روز یک بار قابل تغییر است. عسل همچنین به عنوان یک رایحه خوشبو کننده عالی است. من معمولاً از عسل روی بافت گانگرن یا نکروز برای کمک به کنترل / کاهش بوی زخم استفاده می کردم ، معمولاً روزانه عسل استفاده می کنم. نمی توانم بگویم که با استفاده از عسل چند زخم بهبود یافته یا بهبود یافته است.

اگر عسل را در معالجه زخم امتحان نکرده اید ، من شما را به آزمایش آن تشویق می کنم. بسیار راضی خواهید شد حتی اگر فکر نمی کنید می توانید از عسل در ظرف استفاده کنید ، می توانید برخی از محصولات عسل مانوکا را که در بازار موجود است امتحان کنید تا درک کنید که عسل چه کاری می تواند انجام دهد. این یک روش شیرین برای درمان زخم ها است.

یک زخم مزمن زخمی است که نتوانسته است در مراحل بهبودی به طور منظم و به موقع پیشرفت کند و در طی 30 روز پیشرفت قابل توجهی نسبت به بهبودی نشان نداده است . عوامل موثر در مزمن بودن زخم ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• فشار ، ضربه و یا زخم های اندام تحتانی
• افزایش بار باکتریایی
• پروتئازهای بیش از حد: فاکتورهای رشد تخریب شده ، متالوپروتئینازهای ماتریس (MMP) ، ساختار سطح سلول تخریب شده
• سلول های پیری / ابربران
• درمان نامناسب

علائم زخم های مزمن

زخم های مزمن معمولاً توسط یک حاشیه زخم برجسته ، ازدیاد تکثیر و در عین حال غیرقابل پیشروی مشخص می شوند. ناحیه اطراف زخم ملتهب خواهد شد و این التهاب می تواند بر بهبودی منفی تأثیر بگذارد.

علت شناسی

انواع زخم های مزمن ممکن است شامل علل زیر باشد: زخم های وریدی ، زخم های دیابتی و زخم های فشاری .

زخمهای وریدی عمدتاً در پاهای بیماران دیده می شود و به دلیل مشکلات گردش خون به دلیل سو dys عملکرد دریچه های خون یا انسداد رگها ایجاد می شود.

زخم های دیابتی اغلب به صورت خراشیدگی یا کبودی کوچک شروع می شوند که بیماران دیابتی به دلیل آسیب عصبی و حساسیت محدود قادر به مشاهده آن نیستند. سیستم ایمنی بدن به خطر افتاده و مویرگهای آسیب دیده منجر به آلودگی خطرناک این زخمهای کوچک و خوش خیم می شود.

زخم های فشار در درجه اول بیمارانی را که در بستر بیماری هستند و از نظر تحرک محدود هستند رنج می دهند. فشار مداوم بر بافت بیش از حد فشار مویرگ ها را تحت تأثیر قرار می دهد و بر جریان خون تأثیر می گذارد. مناطقی که بیشترین خطر ابتلا به زخم های فشاری را دارند ، استخوان خاجی ، تیغه های شانه و پاشنه پا هستند. شناسایی صحیح علت ایجاد زخم مزمن و همچنین عوامل محلی و سیستمیک که ممکن است در بهبودی ضعیف زخم نقش داشته باشند ، برای موفقیت در درمان زخم حیاتی است.

عوامل خطر

عوامل مختلفی وجود دارد که می تواند خطر ابتلا به زخم مزمن را در بیمار افزایش دهد. بیماران چاقی و مبتلایان به دیابت یا نارسایی وریدی و همچنین بیماران مسن در معرض خطر بالا هستند.

درمان ها و مداخلات برای زخم های مزمن

درمان زخم های مزمن ، یک بار دیگر ، براساس نوع زخم متفاوت است. غالباً ، قبل از پیشرفت ترمیم زخم ، باید ابتدا علل اساسی را برطرف کرد. افراد مبتلا به دیابت باید تغذیه و سلامت عروق خود را بهبود بخشند و زخم های دیابتی و فشاری هم نیاز به بارگیری برای ناحیه آسیب دیده دارند. زخمهای شریانی نیاز به عروق كشی مجدد دارند در حالی كه زخمهای وریدی از درمان فشرده سازی بهره مند می شوند . Wound Healing Society از مخفف اختصار TIME برای به خاطر سپردن عواملی که به بهبود ضعیف زخم کمک می کنند حمایت می کند:

• T: بافت ، مانند وجود بافت نکروزه در زخم
• I: التهاب یا عفونت.
• M: رطوبت ، یعنی اینکه زخم پوسیده شده یا ریز ریز باشد.
• E: (زخم) Edge - خواه اپیتلیال سازی مجدد باشد یا غیر پیشرفته.

احساس خارش در پوست اطراف مقعد عارضه ای است که حدود ۵% مردم از آن رنج میبرند.

این عارضه در مردان و زنان و در هر سنی دیده میشود. بنا به گزارشات بردیا طب آریا خارش مقعد معمولا شبها و بعد از اجابت مزاج بیشتر بروز پیدا میکند.

خارش مقعد میتواند تغییرات پوستی در ناحیه اطراف مقعد ایجاد نماید که بسته به شدت و طول مدت خارش ممکن است از یک قرمزی مختصر تا ضخیم شدن پوست متفاوت باشد.

ممکن است خارش زیاد منجر به زخم و خوردگی پوست شود و خونریزی بصورت ایجاد لکه خونی درلباس زیر ایجاد شود

علت خارش مقعد چیست؟

عوامل مختلفی موجب خارش مقعد میشوند. این عارضه یک علت مشخص ندارد.
بهداشت ضعیف یا افراط در بهداشت ناحیه، رطوبت، تغذیه، تحریکات پوستی، انگل اکسیور (کرمک)، عفونتهای خارجی و سوختگیهای پوستی ناشی از رادیوتراپی و … میتوانند منجر به این عارضه شوند.

درمان خارش مقعد:

1. درمان خارش مقعد با رفع علت زمینه ای آن ومراقبت از پوست میسر میباشد.

2. بهداشت ضعیف یا افراط در بهداشت ناحیه

...

ادامه را در منبع بخوانید:

منبع: درمان خارش مقعد

بررسی انواع زخم

پای دیابتی از دو راه ایجاد می‌شود:

1- صدمه به اعصاب (نوروپاتی)

به طور عادی، اگر پای ما صدمه ببیند یا عفونتی به وجود بیاید، درد برای ما هشداری است تا برای شرایط خطر آماده باشیم و سریعتر به پزشک مراجعه کنیم. در دیابت اعصاب پا تحت تاثیر قرار می‌گیرد و درد کمتری در پاها احساس می‌شود. یعنی افراد دیابتی ممکن است درد ناشی از یک بریدگی کوچک یا تاول را، احساس نکنند.

احساس کرختی یا سوزن سوزن شدن می‌تواند نشان عدم خون‌رسانی کافی عضو باشد.

2- سختی دیواره عروق (واسکولوپاتی)

- در دیابت، عروق پا نیز تحت تاثیر قرار می‌گیرند و سخت و تنگ می‌شوند. بنابراین حجم خون کمتری را به سمت پاها هدایت می‌کنند.

- از نشانه‌های اختلال در خون‌رسانی پا، سرد شدن، رنگ پریدگی و کبود شدن پاها خصوصا انگشتان است.

- بریدگی‌ها اگر درمان نشوند، عفونت کرده و می‌تواند باعث سیاه شدن (گانگرن) پا شود. سیاه شدن پا ضایعه‌ای است که در صورت عدم درمان منجر به قطع کردن پا می‌شود، تا آسیب به بخش‌های بالاتر و سالم‌تر منتقل نشود.

در بیماران دیابتی که اعصاب و عروق با هم درگیرند، حتی زخم‌های کوچک هم باید مهم تلقی شوند، چون ممکن است سریعا عفونت گسترش پیدا کرده و تمام طول پا و حتی کل بدن را درگیر کند.

- قرمزی، تعریق و داغ شدن پا از نشانه‌های عفونت هستند. وقتی خون کمتری به پا برسد، پا به اندازه کافی اکسیژن و غذا دریافت نمی‌کند و نمی‌تواند در مقابل عفونت‌ها جنگیده و خوب ترمیم شود.

- مهم‌ترین روش برای پیشگیری از آسیب‌ پاها، حفظ سطح قند خون در محدوده طبیعی، تغذیه صحیح، ورزش و رعایت بهداشت فردی است.

اگر شما یک بیمار دیابتی هستید، حتما روزانه پاهایتان را معاینه کنید تا مشکلات کوچک را بیابید و اجازه ندهید به آسیب‌های جدی تبدیل شود. با روش‌های ساده شست‌وشو و درمان‌های موضعی، می‌توانید آنها را رفع کنید.

بیماران دیابتی باید به نکات زیر توجه نمایند:

- از پاهایتان مراقبت کنید و از زخم شدنشان پیشگیری کنید.

- هر روز پاهایتان را با آب گرم و صابون ملایم بشویید و از نظر زخم و عفونت مشاهده نمایید.

- برای اینکه تمام قسمت‌های پا را مشاهده کنید، می‌توانید از یک آینه استفاده کنید.

- به هر نوع ترک، تاول، پوسته، بریدگی، خراشیدگی و قرمزی توجه کنید.

- پاها و به خصوص لای انگشتان را کاملا خشک کنید. می‌توانید از کرم‌های مرطوب‌کننده در محل پاشنه و قسمتی از پوست پا که خشک شده و ترک برداشته، استفاده کنید؛ ولی هرگز آن را بین انگشتان پا نمالید.

- ناخن‌ها را کوتاه نگه دارید، کوتاه کردن ناخن‌ها به صورت صاف، بعد از خیساندن یا دوش گرفتن و حمام رفتن باشد.

- زمانی که با مواد داغ تماس پیدا می‌کنید، مراقب پاهایتان باشید. چون ممکن است بدون اینکه احساس کنید، سوختگی رخ دهد.

- قبل از اینکه پایتان را در آب فرو ببرید، دمای آن را با دستتان کنترل کنید.

- بدون استفاده از ضد آفتاب در معرض نور خورشید قرار نگیرید.

- اگر پایتان میخچه یا پینه دارد، خودتان برای برداشتن آنها اقدام نکنید و اجازه بدهید پزشک آنها را بردارد.

- به طور منظم جهت معاینه به پزشک مراجعه کنید.

نکات قابل توجه در انتخاب کفش و جوراب:

- همواره کفش مناسب که اندازه پایتان است، بپوشید و همیشه بعدازظهرها برای خرید کفش اقدام کنید.

- پنجه کفش باید طوری باشد که انگشتان پا به راحتی حرکت کنند.

- هرگز کفشی که قسمت پنجه و پاشنه آن باز است، نپوشید.

- جوراب تمیز نخی به پا کنید و هر روز آنها را عوض نمایید.

- از پوشیدن جوراب‌های سفت و کشی اجتناب کنید.

- هرگز با پای برهنه راه نروید.

- قبل از به پا کردن کفش، داخل آن را نگاه کنید. سنگریزه‌ها، بند پاره کفش و ناخن‌های بلند می‌توانند تبدیل به نقاط فشاری شده و منجر به التهاب و عفونت شوند.

- تب و لرز نشانه عفونت است در صورت مشاهده، سریعا با پزشک یا پرستار خود در میان بگذارید. عفونت‌های کوچک با رعایت بهداشت روزانه و مراقبت‌های ساده و آنتی‌بیوتیک‌های تجویز شده توسط پزشک قابل درمان هستند. ولی اگر درمان به هر دلیلی به تاخیر بیفتد، عفونت وسعت یافته و حتی می‌تواند تا استخوان‌های پا نیز برسد و احتیاج به جراحی پیدا کند.

- رعایت بهداشت پاها شامل مراقبت روزانه، پوشش مناسب و جلوگیری از زخم شدن و صدمه پا و ویزیت منظم توسط پزشک است.

منبع

۱. از خودتان در برابر نور خورشید محافظت کنید

یکی از مهم‌ترین راه‌های مراقبت از پوست، محافظت در برابر آفتاب است. عمری در معرض نور خورشید بودن می‌تواند باعث بروز چین و چروک، لکه‌های تیره و مشکلات پوستی دیگر و همچنین افزایش خطر سرطان پوست شود.

برای محافظت کامل از پوست در برابر نور خورشید، نکات زیر را رعایت نمایید:

کرم ضد آفتاب استفاده کنید

از ضد آفتاب‌هایی با طیف وسیع و SPF یا «عامل محافظت در برابر خورشید» حداقل ۱۵ استفاده کنید. مقدار زیادی کرم ضدآفتاب روی پوست بمالید و هر دو ساعت یک‌بار آن را تجدید کنید. در مواقعی که شنا می‌کنید یا عرق می‌کنید، در بازه‌های کوتاه‌تری کرم ضد آفتاب‌تان را تجدید کنید.

در سایه بمانید

از ساعت ۱۰ صبح تا ۲ بعدازظهر، که نور خورشید بیشترین شدت را دارد، از رفتن زیر آفتاب پرهیز کنید.

لباس‌های محافظت‌کننده بپوشید

پوست‌تان را با لباس‌های ریزبافت و آستین‌بلند، شلوارهای بلند و کلاه‌های لبه‌پهن بپوشانید. همچنین می‌توانید از مواد افزدونی لباس‌شویی که به لباس‌ها یک لایه‌ی اضافیِ محافظت‌کننده در برابرِ اشعه‌ی فرابنفش می‌دهند، برای شست‌وشوی لباس‌ها استفاده کنید. حتی می‌توانید از لباس‌های مخصوصِ ضد آفتاب که به طور ویژه برای محافظت در برابر اشعه‌ی فرابنفش طراحی شده‌اند، استفاده کنید.

۲. سیگار نکشید

سیگار کشیدن باعث می‌شود که پوست‌تان پیرتر به نظر برسد و همچنین منجر به بروز چین و چروک روی پوست می‌شود. سیگار کشیدن رگ‌های خونی ریز در بیرونی‌ترین لایه‌ی پوست را تنگ می‌کند و این جریان خون را کاهش می‌دهد. در نتیجه پوست از اکسیژن و مواد مغذی که برای سلامت آن بسیار بااهمیت هستند، تهی می‌شود.

سیگار کشیدن همچنین به «کُلاژن» و «اِلاستین» -فیبرهایی که به پوست‌ قدرت و کشسانی می‌دهند- آسیب می‌رساند. به علاوه، حالات تکراری چهره وقتی که سیگار می‌کشید، مانند جمع کردنِ لب‌ها هنگام دم و ریز کردن چشم‌ها هنگام بیرون دادن دود، ایجاد چین و چروک‌ در پوست را تشدید می‌کند.

اگر سیگار می‌کشید، بهترین راهِ محافظت از پوست‌تان ترک کردن است. از یک پزشک بخواهید که با نکات و رفتارهایی برای ترک سیگار ‌به شما کمک کند.

۳. با پوست‌تان با ملایمت رفتار کنید

پاکسازی و اصلاح روزانه می‌تواند به پوست‌ آسیب برساند. برای اینکه این کار را با ملایمت انجام دهید، به موارد زیر توجه کنید:

زمان استحمام را محدود کنید

آب داغ و دوش‌ گرفتن‌ها و حمام کردن‌های طولانی چربی پوست‌ را از بین می‌برد. زمان استحمام یا دوش گرفتن‌تان را محدود کنید و از آب گرم، به جای آب داغ، استفاده کنید.

از صابون‌های قوی استفاده نکنید

صابون‌ها و شوینده‌هایِ قوی که به شدت قلیایی هستند، چربی پوست را از بین می‌برند. به جای آنها، از پاک‌کننده‌های متعادل‌تر استفاده کنید.

با دقت اصلاح کنید

برای مراقبت و چرب کردن پوست‌تان، پیش از اصلاح کردن، از کرم‌، لوسیون یا ژلِ اصلاح استفاده کنید. برای اصلاح دقیق، از تیغ‌های تمیز و تیز استفاده کنید و در جهت رشد موها اصلاح کنید، نه در خلاف جهت!

به آرامی خشک کنید

پس از شست‌وشو یا استحمام، با حوله به صورت نوازش یا ضربه‌های آرام پوست را خشک کنید تا کمی رطوبت روی پوست باقی بماند.

پوست خشک را مرطوب کنید

اگر پوست‌تان خشک است، از مرطوب‌کننده‌هایی که با جنس پوست شما سازگار هستند، استفاده کنید. برای استفاده‌ی روزانه از مرطوب‌کننده‌های حاوی ضد آفتاب استفاده کنید.

۴. رژیم غذایی سالمی داشته باشید

یک رژیم غذایی سالم به شما کمک می‌کند که ظاهر و احساس بهتری داشته باشید. مقدار زیادی میوه‌، سبزیجات، غلات سبوس‌دار و پروتئین بدون چربی مصرف کنید. رابطه‌ی میان تغذیه و آکنه‌ی پوست هنوز مشخص نیست، اما بعضی پژوهش‌ها نشان می‌دهند که رژیم غذایی سرشار از ویتامین C و فاقد چربی‌های ناسالم و کربوهیدرات‌های فراوری‌ شده یا تصفیه شده می‌تواند به جوان‌تر به نظر رسیدن پوست کمک کند.

۵. استرس‌تان را مدیریت کنید

استرس کنترل نشده پوست را حساس‌تر می‌کند و باعث ایجاد جوش‌ و آکنه و سایر مشکلات پوستی می‌شود. برای داشتن پوستی سالم و همچنین ذهنی سالم، برای مدیریت استرس‌تان همین الان اقدام کنید.

منبع

معالجه زخم در همه اشخاص مختلف است و اکثر اوقات به عامل ها متمایز وابسته است . سن و نوع پوست دو چیز است که روش معالجه زخم ( پانسمان زخم ) و دوری از عفونت را تغییر و تحول میدهد . عامل ها دیگر به مدل زخم , محل , شدت و مورد ها دیگر وابسته است .

جلوگیری از عفونت امری لازم است , البته معالجه زخم بسیار بیشتر از این کار می کند . وقتی که با به کار گیری از پانسمان مطلوب از آسیب مراقبت میکنید , از تن شما مراقبت می شود . مدل پانسمانی که شما بایستی به کار گیری نمایید به عامل ها متمایز مربوط است . برخی از این موردها دربرگیرنده مدل جراحت , محل قرار گیری و شدت آسیب است . در‌این مقاله , ما در زمینه‌ی اشکال گوناگون پانسمان زخم برای معالجه طیف وسیعی از جراحات و زمان به کارگیری از هر مورد , با شما صحبت خوا هیم کرد .

در شرایطی‌که شما مبتلا یک زخم جدی شدید , تلاش نکنید خودتان آسیب را معالجه نمائید و برای دوری از عارضه ها آن , به دکتر رجوع‌نمایید .

پانسمان زخم چیست؟

پانسمان زخم هر چیزی که در تماس بدون واسطه با آسیب برای کمک به بهبودی و جلوگیری از پیدایش مشکلات یا این که عارضه ها بعدی جراحت استفاده می شود . پانسمانهای گوناگون براساس مدل جراحت استفاده می شود , ولی انگیزه تمامی آن ها امداد به کاهش عفونت است . پانسمان زخم همینطور به مورد ها زیر کمک می نماید :

• خون‌ریزی را متوقف کرده و دلمه بستن آسیب را شروع می نماید .

• خون مازاد , پلاسما یا این که مایعات دیگر را جذب می نماید .

• دبریدمان جراحت ( برداشتن بافت های مرده و به شدت آلوده و کثیف پوست )

:: بازدید از این مطلب : 24

روتین مراقبت از پوست

یک روتین روزمره شامل چهار قدم پایه‌ای است که می‌توانید یک بار صبح و یک بار شب انجامشان دهید.

1. پاکسازی: از شوینده‌ای استفاده کنید که بعد از شست‌وشو باعث سفت شدن پوست‌تان نشود. بیشتر از دو بار در روز صورت‌تان را نشویید. اگر پوست خشکی دارید یا آرایش نمی‌کنید، یک بار شست‌وشو کافی است. طوری صورت‌تان را نشویید که چربی طبیعی‌اش را از دست بدهد. شوینده‌ها هم به صورت عمومی و هم به شکل اختصاصی برای انواع پوست ساخته می‌شوند.
2. مرطوب کننده و آبرسان: تفاوت خیلی بارزی بین این دو محصول وجود ندارد ولی مرطوب کننده‌ها معمولاً چرب هستند و باعث جلوگیری از تبخیر رطوبت پوست می‌شوند. آبرسان‌ها معمولاً چرب نیستند و موادی‌اند که می‌توانند رطوبت را جذب و حفظ کنند؛ مثل هیالورونیک اسید. نکته‌ی مهم این است که حتی پوست‌های چرب نیز به مرطوب کننده یا آبرسان نیاز دارند. البته برای پوست‌های چرب بهتر است از آبرسان‌های برپایه‌ی آب که ضد آکنه هستند استفاده کنید.
3. ضد آفتاب: کرم ضد آفتاب با SPF حداقل ۳۰ را ۱۵ دقیقه قبل از خروج از منزل به پوست خود بزنید. چون ۱۵ دقیقه زمان می‌برد که کرم ضد آفتاب فعال شود. کسانی که پوست‌های تیره‌تری دارند باید بیشتر از خود در برابر آفتاب محافظت کنند؛ چرا که رفع لکه‌های تیره‌ی پوست دشواتر است. بهترین انتخاب، ضد آفتاب‌های طیف وسیع (Broad-Spectrum) هستند.
4. سرم‌ها: سرم‌های دارای ویتامین C یا افکتورهای رشد یا پپتیدها را بهتر است صبح‌ها و زیر کرم ضد آفتاب استفاده کنید. برای استفاده از رتینول‌ها و رتینوئیدها بهترین زمان شب است. استفاده از سرم‌ها الزامی نیست ولی ۳ قدم پیشین الزامی هستند.

همیشه سعی کنید محصولاتی را برگزینید که با نوع و میزان حساسیت پوست‌تان همخوانی داشته باشند. برچسب یا لیبل روی محصولات را مطالعه کنید. از دستور مصرف محصول نیز پیروی کنید. این دستورات توسط پزشک، دکتر داروساز یا بروشور داخل بسته‌بندی محصول ارائه می‌شوند.

چند توصیه برای تمام انواع پوست:

• مایعات کافی بنوشید،
• حداقل هفته‌ای یکبار روبالشی خود را عوض کنید،
• موهای خود را قبل خواب بشویید یا با یک شال ببندید،
• هر روز ضد آفتاب بزنید و این کار را ۱۵ دقیقه قبل از خروج از منزل انجام دهید.

روش های مراقبت از پوست صورت زمانی مفید و خوب هستند که انجامشان دهید! پس یک روتین پیچیده و سنگین برای خود در نظر نگیرید. با سه یا چهار موردی که ما گفتیم شروع کنید و زمانی که عادت کردید به سراغ محصولات بیشتر مثل اگزفولینت‌ها (لایه‌بردارهای سطحی)، ماسک‌ها و محصولات درمان لکه‌های پوستی بروید.

روش های مراقبت از پوست خانگی که نباید انجام دهید:

• آب لیمو: آب لیمو سیتریک اسید دارد که برای پوست مفید است ولی میزان اسیدیته‌ی آن به قدری زیاد است که می‌تواند در تماس با آفتاب باعث ایجاد لکه‌های تیره‌ی پوستی شود. همچنین آب لیمو می‌تواند باعث تحریک و خشکی پوست شود.
• جوش شیرین (بیکینگ سودا): جوش شیرین با pH حدود ۸، خاصیت بازی داشته و به پوست شما استرس وارد می‌کند. این ماده به شکل چشمگیری باعث کاهش رطوبت و کم آبی پوست می‌شود.
• سیر: در حالت خام، سیر می‌تواند باعث حساسیت، اگزما، التهاب و تاول‌های آبکی شود.
• خمیر دندان: مواد موجود در خمیر دندان میکروب‌ها را از بین برده و چربی‌ها را جذب می‌کنند؛ اما می‌توانند باعث تحریک و خشکی پوست شما شوند.
• شکر: به عنوان لایه بردار کریستالی بیش از حد خشن و آسیب‌زا است.
• ویتامین E: استفاده موضعی از ویتامین E می‌تواند باعث تحریک پوستی شود. همچنین تاثیر آن برای بهبود جای زخم اثبات نشده است.

بعضی از این مواد ممکن است طبیعی و مقرون به صرفه به نظر برسند، ولی بدیهی است که برای پوست ساخته نشده‌اند. حتی اگر بلافاصله عوارض جانبی استفاده از آن‌ها را احساس نکنید، این مواد ممکن است در بلند مدت یا به صورت تاخیری به پوست شما آسیب وارد کنند. بهترین کار استفاده از محصولاتی است که به طور اختصاصی برای پوست و صورت شما طراحی شده‌اند.

نوع پوست شما مهم است

آیا می‌دانید که واقعاُ چه نوع پوستی دارید؟ شاید بدانید که پوست‌تان خشک، چرب یا حساس است. شاید هم در تشخیص نوع پوست اشتباه کرده باشید. دانستن نوع پوست بسیار مهم است. خرید محصولات مراقبت پوستی که برای پوست شما طراحی نشده‌اند، نه تنها مفید نخواهند بود بلکه ممکن است باعث بدتر شدن خشکی، جوش‌ها و دیگر مشکلات پوستی شود. حتی در مورد ترفند‌های معروف که در شبکه‌های اجتماعی و اینترنت می‌بینید نیز همین گونه است. برخی ترفندها ممکن است برای نوع پوست شما مناسب نباشند و باعث بدتر شدن مشکلات بشوند.

پس در قدم اول اگر می‌خواهید روش های مراقبت از پوست موثر واقع شوند، باید نوع پوست خود را بشناسید.

انواع پوست شامل معمولی، خشک، چرب و مختلط می‌شود. نوع پوست هر فرد توسط عوامل ژنتیکی تعیین می‌شود و قابل تغییر نیست. اما برای بهبود شرایط کنونی پوست‌تان راه‌های بسیاری وجود دارد. روش‌های جوانسازی پوست یا شیوه‌های آبرسانی پوست از جمله راه‌هایی هستند که می‌توانند باعث بهبود شرایط پوست‌تان بشوند.

پوست معمولی (Normal)

اصطلاح علمی برای این نوع، «یودرمیک» است. منظور از «معمولی» این است که پوست در حالت تعادل نسبی قرار دارد. البته ممکن است ناحیه‌ی T (شامل پیشانی، چانه و بینی) در افراد با پوست معمولی کمی‌ چرب‌تر باشد؛ اما به طور کلی پوست معمولی از نظر رطوبت و چربی به این شکل است که پوست نه خشک است و نه چرب.

تشخیص پوست معمولی

برای تشخیص پوست معمولی به نکات زیر دقت کنید:

• منافذ پوستی ریز
• خونرسانی مناسب
• بافت اسفنجی، صاف و لطیف
• بدون قرمزی
• رنگ صورتی شاداب و یکدست

این نوع پوست معمولاً حساس نمی‌شود ولی با افزایش سن ممکن است به سمت خشکی برود. پوست معمولی می‌تواند کم آب هم بشود که با خشک شدن متفاوت است. در این صورت برای بهبود شرایط به روش‌های آبرسانی نیاز است.

مراقبت از پوست معمولی

پوست معمولی نیاز به روش های خاصی برای مراقبت از پوست ندارد. همان روتین روزمره‌ای که بالا توضیح دادیم را رعایت کنید، مواد آشپزخانه را به پوست‌تان نزنید و اگر دچار مشکلات پوستی (مثل آکنه) شده‌اید، به بخش بعدی این مقاله مراجعه کنید.

پوست خشک

پوست خشک به پوستی گفته می‌شود که کمتر از حد معمول چربی (سبوم) تولید کند. با کاهش تولیدات سبوم، لایه‌ی چرب محافظتی روی پوست نازک شده و نمی‌تواند رطوبت را به خوبی حفظ کند. اصطلاح علمی این نوع پوست «زروسیس» نام دارد و از نظر شدت بین افراد مختلف متفاوت است، در حدی که گاهی به سختی قابل تشخیص است.

پوست خشک به شکل چشمگیری در خانم‌ها شایع‌تر از آقایان است و تمامی انواع پوست با افزایش سن به سمت خشکی می‌روند. مشکلات ناشی از پوست خشک بسیار شایع‌ هستند و حدود ۴۰٪ از افرادی که متخصص پوست مراجعه می‌کنند، از این مشکلات رنج می‌برند.

علت پوست خشک

رطوبت پوست به میزان آب موجود در لایه‌های عمقی پوست و همچنین به میزان از دست دادن آب بستگی دارد.

پوست به طور مداوم از طریق راه‌های زیر آب از دست می‌دهد:

• تعریق: خروج آب از طریق غده‌های عرقی به دلیل گرما، استرس و فعالیت،
• تعرق یا تبخیر: پوست شما به صورت طبیعی و غیرفعال، روزانه حدود نیم لیتر آب از دست می‌دهد. این اتفاق به دلیل تبخیر یا تعرق آب از سطح پوست صورت می‌گیرد.

پوست خشک به دلیل کمبود موارد زیر ایجاد می‌شود:

• فاکتورهای طبیعی مرطوب‌کننده پوستی (NMF) که شامل اوره، آمینو اسیدها و لاکتیک اسید می‌شوند. این مواد با اتصال به آب از تبخیر شدنش جلوگیری می‌کنند.
• چربی‌های سطح پوست مثل سرامیدها، اسیدهای چرب و کلسترول که به عنوان سد طبیعی پوست در برابر خروج آب عمل می‌کنند.

چون پوست خشک به شکل طبیعی قادر به حفظ رطوبت نیست، باید با استفاده از روش های مراقبت از پوست به آن کمک کنیم.

تشخیص پوست خشک

پوست خشک طیف وسیعی از پوست کمی خشک‌تر از پوست معمولی تا پوست‌های بسیار خشک و شکننده را شامل می‌شود.

برای تشخیص پوست خشک به نکات زیر دقت کنید:

• پوست کمی خشک ممکن است حس سفتی یا شکنندگی را به شما منتقل کند. ممکن است زبر باشد و گاهی خاصیت کشسانی یا الاستیسیته پوست کاهش می‌یابد.
• پوست بسیار خشک در صورت عدم رسیدگی ممکن است زخم یا پوسته پوسته شود. همچنین گاهی سفت به نظر رسیده و دچار خارش می‌شود.
• پوست شدیداً خشک معمولاً در بخش‌های خاصی از بدن مثل آرنج، دست، پاشنه و زانو دیده می‌شود. ضخیم شدن، ترک برداشتن، پوسته پوسته شدن و خارش از نشانه‌های آن است.

پوست شدیداً خشک معمولاً در سالمندان و دست‌های به شدت کم آب شده (به ویژه در فصل زمستان) مشاهده می‌شود. همانطور که اشاره کردیم، تمامی انواع پوست با افزایش سن به سمت پوست خشک می‌روند. همچنین بسیاری از افراد با پوست معمولی یا چرب در فصول سرد سال، دچار خشکی پوست می‌شوند. پس نوع پوست ممکن است به شرایط اقلیمی هم وابسته باشد.

یادتان باشد که پوست خشک نباید دچار التهاب یا درماتیت باشد. اگر پوست به دلیل التهاب خشک شده باشد، دیگر با نوع پوست خشک طرف نیستیم و با یک مشکل پوستی مواجهیم.

روش های مراقبت از پوست خشک

پوست خشک مستعد دچار شدن به التهاب و اگزما است؛ برای همین روش های مراقبت از پوست اهمیت زیادی در مورد این نوع دارند. مراقبت‌های عمومی زیر می‌توانند به شما کمک فراوانی بکنند:

• حمام آب ولرم
• محدود کردن استحمام به ۵ تا ۱۰ دقیقه
• استفاده از مرطوب کننده بلافاصله بعد از حمام یا شستن دست
• استفاده از صابون‌ها و شوینده‌های دارای مرطوب کننده
• استفاده از محصولات مرطوب کننده قوی و غلیظ در زمستان و لوسیون‌های سبک‌تر در تابستان

از محصولاتی استفاده کنید که برای پوست‌های خشک ساخته شده‌اند. این محصولات قدرت شویندگی ملایمی دارند، یعنی چربی‌های محدود پوست شما را از بین نمی‌برند. به علاوه بیشترشان حاوی مواد مرطوب کننده هستند.

اگر مراقبت‌های عمومی در رفع خشکی همه یا بخشی از پوست شما موثر نبودند، ممکن است علت خشکی، بیماری یا مشکل پوستی باشد. درماتیت سبوریک، درماتیت تماسی و بیماری پای ورزشکاران از جمله مشکلات پوستی هستند که باعث خشکی پوست می‌شوند.

پوست چرب

پوست چرب به پوستی گفته می‌شود که بیش از حد چربی (سبوم) تولید می‌کند. تولید بیش از حد سبوم، «سبوریا» نامیده می‌شود.

علت پوست چرب

مواردی مانند عوامل ژنتیکی، تغییرات و عدم تعادل هورمونی، برخی داروها، استرس و محصولات آرایشی آکنه‌زا می‌توانند باعث ایجاد پوست چرب شوند.

تشخیص پوست چرب

برای تشخیص پوست چرب به نکات زیر دقت کنید:

• منافذ پوستی بزرگ و قابل مشاهده
• براق شدن پوست
• پوست ضخیم‌تر و رنگ‌پریده است. ممکن است عروق خونی دیده نشوند.

مهم‌ترین مشکل افراد با پوست چرب، کومودوها (جوش‌های سرسیاه و سرسفید) و همچنین انواع و اقسام آکنه‌ها است.

زمانی که با موارد خفیف آکنه موجه هستیم، تعداد زیادی کومودو روی صورت و بیشتر اوقات روی گردن، شانه‌ها، پشت و سینه مشاهده می‌شود.

در موارد متوسط و شدید آکنه،  پاپول‌ها (جوش‌های کوچک بدون سر سیاه یا سفید قابل تشخیص) و پوسچول‌ها (جوش‌های متوسط با مرکز سفید یا زرد) پدیدار شده و پوست قرمز و ملتهب به نظر می‌رسد.

روش های مراقبت از پوست چرب و مستعد آکنه

• از شوینده‌های ضد آکنه استفاده کنید. این محصولات حاوی سالیسیلیک اسید و بنزویل پراکسید هستند که به پاکسازی آکنه‌ها کمک می‌کنند.
• با ملایمت پوست خود را بشویید. آسیب زدن به آکنه‌ها می‌توانند باعث بدتر شدن یا زخم‌شدن آن‌ها شود. یادتان باشد که جای زخم به سختی محو می‌شود.
• پوست خود را نسابید و جوش‌ها را نترکانید. این دو شایع‌ترین علل زخم شدن در افراد با پوست چرب هستند.
• از محصولات آبرسان و مرطوب کننده استفاده کنید ولی مواردی را انتخاب کنید که رقیق* بر پایه‌ی آب و ضد آکنه (Non-Comedogenic) باشند.
• خانم‌ها باید از محصولات آرایشی بدون روغن و ضد آکنه استفاده کنند. محصولات آرایشی غیر از این و آرایش سنگین می‌تواند باعث بسته شدن منافذ و بدتر شدن آکنه‌ها شود.

پوست مختلط

در پوست مختلط نوع پوست در نواحی گونه با نواحی T (پیشانی، چانه و بینی) متفاوت است. البته ناحیه‌ی T می‌تواند به اندازه‌ی یک خط باریک یا بسیار گسترده باشد.

علت پوست مختلط

بخش‌های چرب‌تر پوست مختلط به دلیل افزایش تولید چربی و بخش‌های خشک به دلیل کاهش تولیدات سبوم ایجاد می‌شود.

تشخیص پوست مختلط

برای تشخیص پوست مختلط به نکات زیر دقت کنید:

• ناحیه‌ی T شکل چرب شامل پیشانی، چانه و بینی
• منافذ بزرگ در ناحیه‌ی T
• گونه‌های دارای پوست معمولی تا خشک

روش های مراقبت از پوست مختلط

پوست مختلط نیاز به روش های خاصی برای مراقبت از پوست ندارد. می‌توانید از دو نوع مرطوب کننده قوی و ضعیف برای نواحی مختلف صورت‌تان استفاده کنید. همچنین اگر جوش‌های سرسیاه زیادی روی ناحیه‌ی T شما وجود دارد، می‌توانید از برچسب‌های برداشت جوش‌های سرسیاه استفاده کنید که به طور خاصی برای نواحی بین ابرو، بینی و زیر لب ساخته شده‌اند.

برخی شرایط خاص پوستی

جدا از مشکلات مربوط به نوع پوست، گاهی اوقات پوست دچار شرایط خاصی می‌شود که به رسیدگی‌های ویژه نیاز دارد. دو مورد از شایع‌ترین شرایط پوستی شامل پیری پوست و کم آبی پوست می‌شود.

پیری پوست

پوست همه ما به مرور زمان و با افزایش سن پیر می‌شود. قوام پوست کاهش می‌یابد، چین و چروک‌ها پدیدار می‌شوند و پوست خشک‌تر از گذشته به نظر می‌رسد. در این حالت باید به سراغ روش های خاص مراقبت از پوست برویم. راهکارهای تخصصی و خاصی که به مجموع آن‌ها روش‌های جوانسازی پوست می‌گویند.

برخی از روش‌های پرطرفدار جوانسازی پوست عبارت‌اند از:

• تزریق بوتاکس، ژل و چربی
• لیفت صورت با نخ
• هایفوتراپی
• روش‌های آر اف کونتراج و فرکشنال
• میکرودرم ابریژن و هیدرودرم

کم آبی پوست

گاهی اوقات پوست دچار کم آبی می‌شود. یعنی رطوبت موجود در لایه‌های پوست کاهش می‌یابد. پوست کم آب لزوماً خشک نیست و اساساً پوست خشک با پوست کم آب تفاوت دارد. حتی گاهی اوقات پوست‌های چرب نیز دچار کم آبی می‌شوند.

اولین قدم برای حل این مشکل، نوشیدن مایعات است. نوشیدن آب و مایعات از کم آبی‌های آینده جلوگیری می‌کند ولی گاهی اوقات برای جبران آسیب‌های وارد شده و کم آبی کنونی پوست کافی نیست. در این مواقع باید به سراغ روش‌های آبرسانی به پوست بروید.

بهترین روش آبرسانی، شیوه‌ای است که تحت عنوان Facial شناخته می‌شود. این روش در ایران به پاکسازی پوست معروف است. البته این پاکسازی با پاکسازی که در خانه یا آرایشگاه انجام می‌دهید متفاوت است. پاکسازی پوست در کلینیک خانه سفید شامل مجموعه‌ای از روش های مراقبت از پوست است که در یک بسته به شما ارائه می‌شوند. این بسته شامل مواردی مثل پاکسازی عمیق، لایه برداری، سرم درمانی، ماسک، ماساژ و … است.

منبع